15.txt

- лімон нада пакрышыць к чаю. то ён так і астанеццы кусочке хлеба сабірайцэ сабачке.
у нас такей сабака, persname, ужы бальшэй
- да, наверна. ни узнаю, када?
- ой, ты што? там бабулэ адна шла, гаворэць: "во эслі б так свіньне раслі як сабаке".
- чі даўно гаворэць "быў маленькей, а ужы вун якей як лось , бягіць" 
- на нашыга сабаку?
- ну
- да, у яго вувы, барада, усё. якей та лахматый.
- ён такей знаеш
- дзед гаворець, што уздоўж што ўпоперек.
- а эсе, кацята?
- і кацята падраслі ўжы. усе ужы падраслі нармальна.
- ага, бальшэй
- дзед там ўсё іх 
- дзіван сабрай там
- да дзіван у нас там ужы новый.
- гдзе?
- у дзяреўне.
- а што за дзіван?
- цёцен  persname завязлі,а тот временна паставеле ў карідор.
- куда?
- падажді.
- ну тот старый дзедаў дзіван.
- дык ну. а куда яго паставеле?
- в карідор пака за штору, патом летам дзед сказаў: "у садочык вынесеце і, як заморецесь, будзеце аддыхаць там". Я б яго ўжы і шчьас вынесла. Ну, думаю, ладна.
- на зіму?
- ён згніець там.
- а, ён там такей ўже дзіван.. такой уже дзіван, што ўжы. Ну ўсё, пускай. Вареццы май этп самае на  боршч пашліце. Чэм вас яашчэ угасціць госце дарагій.
- папожжы цераз тріццаць мінут.
- через сколька?
- ціраз тріццаць.
- а што чірез тріццаць мінут будзець?
- ужын.
- а, втарой ужын?
- да не, ча, чайе сожна папіть на нач тож найідаццы многа нільзя.
- да